Gromadzki, Jan, Kolekcja portretu renesansowego ze zbiorów Biblioteki Uniewersyteckiej we Wrocławiu a śląskie malarstwo drugiej tercji XVI w., "Dzieła i Interpretacje", z. V, 1998
Malarstwo śląskie 1520-1800, red. Pierzchała, Marek, Wrocław 2009, seria Katalogi Zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu, s. 92-93, kat. 15

pochodzenie: 1982, przekaz

na ekspozycji: Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, Sztuka Śląska XV-XVIII wieku ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu

Muzeum Narodowe we Wrocławiu Dział Malarstwa XVI–XIX w.

numer inwentarza: MNWr VIII-2651/a

prawa autorskie do obiektu: DOMENA PUBLICZNA

permalink: https://muzeumcyfrowe.mnwr.pl/obiekt/p/mnwr_viii-2651+a

Chrzest Chrystusa jest zapowiedzią i symbolem wstąpienia w śmierć dla zmartwychwstania oraz znakiem przyjęcia chrześcijańskiej wiary w Boga w Trójcy Jedynego (objawienie Trójcy Świętej). W epitafium wyraża manifestację konfesyjną.

Uchwytna i dominująca jest w kompozycji zależność od południowoniemieckich konwencji i sięganie po motywy charakterystyczne dla malarstwa wrocławskiego z lat czterdziestych XVI w. Koncept pejzażu kosmicznego w tle to echo kompozycji Cornelisa Massysa i Jana Cocka (Steinborn 1967), ale występuje już wcześniej w malarstwie wrocławskim (epitafium Balthasara Mehla +1545). Grupę obserwatorów malarz zapożyczył natomiast z grafiki wg kompozycji Parmigianina Cesarz August i sybilla tyburtyjska (Schade 1967), co poświadcza obecność wzorów włoskich w malarstwie wrocławskim, niezbyt częstą poza połową XVI w. Epitafium należy do nielicznej grupy prac powstałych około 1550 (zaginione epitafium Gutschallera +1553, epitafium Petera Nunnharta +1557), w których obecność bezpośrednich renesansowo-manierystycznych inspiracji włoskich jest czytelna. Tu należą do nich także smukłe kandelabrowe kolumny po bokach architektonicznego obramiena oraz maureskowa i groteskowa ornamentyka, jeszcze bez obecności redakcji niderlandzkiej. Studium portretowym Christopha, syna Niclasa Burghausa, jest być może rysunek kredką z albumu w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu (Gromadzki 1998, il. 4).

Epitafium możnego szlachcica z prowincji upamiętniające go w stolicy Śląska wyborem konwencji epitafium obrazowego wpisuje się w tradycję mieszczańską. Umieszczone było zapewne od początku w kościele św. Marii Magdaleny na filarze międzynawowym poprzedzającym od zachodu ambonę. Jego częścią cokołową stało się kilka lat później kamienne, inskrypcyjne tylko epitafium Christopha (+1560), syna Niclasa, z którego powstaniem związane były też flankujące obraz od tego momentu dwie niewielkie kamienne rzeźby kobiet – trzymacze herbów rodziców Christopha – Burghaus i Rohrau (MNWr, XII-33, XII-34).

osoby upamiętnione:
• Burghaus, Christoph (+1560)
• Burghaus, Helena (+1559), żona Wenceslausa von Haugwitz
• Burghaus, Niclas (+1552), 1529-1543 starosta ząbkowicki
• Burghaus, nn. kobieta, córka Niclasa Burghausa (+1552), żona Sedlnitzkiego
• Burghaus, Siegmund (1531-1587), starosta ziębicki, 1570-1580 starosta ząbkowicki, radca cesarski
• Rohrau, Anna (+1567), żona Niclasa Burghausa
[Marek Pierzchała]

osoba przedstawiona: Burghaus, Christoph (?-1660) Burghaus, Niclas (?-1552) – starosta ziębicki Burghaus, Siegmund starszy (1531-1587) – starosta ząbkowicki, radca cesarski Rohrau, Anna (?-1567)

Chrzest Chrystusa. Obraz w epitafium Niclasa Burghausa

Ustawienia prywatności (cookies)

Niezbędne (2)

Statystyka (4)

Funkcjonalne (2)