Globus ziemi

Kula z masy papierowej i gipsu ? z naklejonymi barwnymi miedziorytami przedstawiającymi kulę ziemską, zamocowana w drewnianym stelażu. Przez środek kuli przechodzi pręt mosiężny – oś ziemi, wokół którego kula obraca się, jego końce wystają na zewnątrz. Górny koniec pręta – biegun północny – pierwotnie miał zamocowane koło godzinowe (brak), dolny koniec – biegun południowy – zamocowany jest do koła – południka. Południk wykonany z pręta mosiężnego o czworobocznym przekroju, zamocowany jest w dwóch wcięciach horyzontu, na dole do środkowego słupka stelażu, na górze do osi ziemi. Południk podzielony jest na cztery równe części, każda z nich na 90° oznaczonych liczbami co 10°, podział idzie od równika ku biegunom.

Stelaż drewniany na czterech czworobocznych, zwężających się do dołu nogach zakończonych kostkowymi stopkami, u góry nogi zakończone kostkowymi głowicami zdobionymi mosiężnymi, okrągłymi okuciami, nieco powyżej stopek kostkowe głowice mocujące dolną półkę, do której zamocowany jest czworoboczny słupek w górnej części podtrzymujący południk.

Obramowanie horyzontu ośmioboczne, zamocowane do kostkowych głowic z naklejonymi miedziorytami, w formie czterech współśrodkowych kół. Od globusa kolejno: koło ze stopniami – 360°, z podziałem co jeden stopień; 12 konstelacji (znaki zodiaku) przedstawionych obrazowo i podpisanych – każdy odcinek konstelacji podzielony jest na 30°, 12 miesięcy (podpisy łacińskie), każdy miesiąc podzielony na odpowiednią dla siebie liczbę dni, części świata (SUD, OST, NORD, WEST), każda z siedmioma podziałami (np. Nord-Ost) razem 32 części.
Na dole globusa, na wysokości Australii, pod podpisem AUSTRALIS w owalu ujętym gałązkami (półwieniec) nota wydawnicza "Venalis/prostat apud/IOANEM GEORGIUM/KLINGER/NORIMBERGAE/Anno 1805.
[Tadeusz Fercowicz]

słowa kluczowe: kartografia (nauka)  |  kultura techniczna