Kufer

Kufer w kształcie cylindra, z lekko ściętym dnem, z uchylnym, wysklepionym półkoliście wiekiem. Na narożach korpusu i wieka kufra metalowe taśmy o wykroju prostym i cekinowym. Sam korpus opasany rozmieszczonymi symetrycznie trzema węższymi pasami mocowanymi gwoździami. Na froncie, w połowie jego wysokości, pozioma listwa drewniana, a powyżej duży szyld do zamka, umieszczony centralnie. Wieko kufra opasane trzema taśmami metalowymi, podobnie jak korpus, zwieńczone przymocowanymi dwiema drewnianymi poziomymi listewkami. Boki z zamocowanymi uchwytami antabowymi. Kufer obity pierwotnie skórą, obecnie pozostały tylko jej strzępy. Wnętrze jednoprzestrzenne.

Kufry o cylindrycznym kształcie, nazywane okrągłymi, służyły do przechowywania przedmiotów podczas podróży. Taką właśnie formę przybierały pierwsze tego typu sprzęty podróżne w XVII wieku. W następnym stuleciu kufry miały już znaną do dziś formę skrzyni o bokach zwężających się ku dołowi i półkoliście wypukłą pokrywę. Ze względu na bardzo uproszczoną dekorację kufrów cylindrycznych (były tylko okryte skórą i opasane prostymi taśmami metalowymi) trudno jest określić dokładniejszy czas ich powstania.

Można zauważyć podobieństwa do kształtu i konstrukcji zabytku wrocławskiego w kufrze z północnej Szwajcarii wykonanym w 1686 roku (datowany), opublikowanym w: Loertscher T., Züricher und nordostschweizer Möbel. Vom Barock biz zum Klassizismus, Zürich 2005 (seria: Katalog der Sammlung des Schweizerischen Landesmuseums Zürich), s. 86, poz. kat. 37.
[Małgorzata Korżel-Kraśna]

słowa kluczowe: podróż  |  rzemiosło artystyczne (dziedzina działalności)  |  sztuka śląska