Lustro

Lustro wiszące w prostokątnej ramie.
Rama lustra zwieńczona koroną w formie wysokiego trójkątnego szczytu, dekorowanego ażurową i wytłaczaną blachą mosiężną o symetrycznie zakomponowanych motywach wolutowo skręconych liści, pąków i kwiatów. Rama złożona z trzech okalających ją pasów, wydzielonych czterema wąskimi czarnymi drewnianymi listwami.

Pasy zewnętrzny i wewnętrzny węższe, w całości pokryte wytłaczaną blachą mosiężną o motywie falującej wici roślinnej z kwiatami. Pas środkowy szerszy, półokrągło-wypukły, obity imitacją szylkretu, a na narożach i pośrodku ramiaków zdobiony nakładkami z blachy mosiężnej z motywami liści i kwiatów.

Rama lustra utrzymana jest w stylu neobarokowym. Swoją dekoracyjnie wytłaczaną blachą mosiężną o motywach mięsistych liści i kwiatów, falistymi płaszczyznami oraz imitacją szylkretu i hebanu nawiązuje do meblarstwa czasów Ludwika XIV. Wówczas bardzo modne było zdobienie mebli szylkretem, do czego przyczynił się nadworny ebenista Króla Słońce – Charles André Boulle. Lustra z dekoracją wykorzystującą mosiężną blachę i szylkret lub jego imitację produkowano w końcu XIX wieku głównie w Niderlandach, gdzie cieszyły się wielkim powodzeniem (zob. J. Miller, Möbel. Die Grosse Enzyklopädie vom Barock bis zur Gegenwart, Starnberg 2006, s. 286), lub w północnych regionach Niemiec. Znakomicie pasowały do wnętrz w stylach neobarokowych lub nawet neorenesansowych.
[Małgorzata Korżel-Kraśna]

słowa kluczowe: kwiat  |  liść  |  meblarstwo (dziedzina działalności)  |  neobarok  |  pąk kwiatowy (część rośliny)  |  sztuka niemiecka