Przejdź do treści

Świecznik ołtarzowy

autor: Plackwitz, Tobias (1657-1727)

datowanie: ok. 1718

miejsce powstania: Wrocław (pow. Wrocław; woj. dolnośląskie)

rodzaj: świecznik ołtarzowy, świecznik

materiał: srebro

technika: trybowanie / repusowanie, odlewanie, rytowanie / grawerowanie

wymiary: wys. 87 cm

waga: 5,28 kg

sygnatura:
znak mistrzowski: inicjały TP w owalu
napis:
cechą miejską Wrocławia: głowa Św. Jana na misie (wersja z lat 1717-1719)
znak probierza miejskiego: litera B w negatywie (używany przez Tobiasa Plackwitza Starszego w latach 1712-1721)
na profitkach, pruski znak kontrybucyjny z lat 1809-1812

pochodzenie: 2011, zakup

Muzeum Narodowe we Wrocławiu Dział Metali i Zegarów

numer inwentarza: MNWr V-2609

prawa autorskie do obiektu: DOMENA PUBLICZNA
Pobierz

Świecznik zbudowany jest z ośmiu segmentów wykonanych ze srebrnej blachy repusowanej i rytowanej. Dodatkowe elementy zdobnicze wykonane są jako odlewy ze srebra. Centralne trzpienie (sztyfty żelazne) nie zachowały się i obecnie są to repliki wykonane przez pracownię konserwacji Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Stopa trójboczna wolutowa wsparta na trzech nóżkach. Na krawędziach pełnoplastyczne główki anielskie ze złożonymi skrzydłami. W bocznych polach motywy kwiatowe w owalnym obramowaniu. Powyżej palmeta, u dołu motywy liści akantu. Tło wypełnione ukośną kratką regencyjną. Dolny fragment trzonu rozszerzony w dolnej części. Na wybrzuszeniu motywy łuski, powyżej perełkowanie i tuleja zdobiona ornamentem małżowinowo-cęgowym na punktowanym tle. Owalny nodus, poziomo spłaszczony. Zdobiony motywami obłoków, na tle których zamocowano pełnoplastyczne główki anielskie z rozpostartymi skrzydłami. Okrągła talerzowa profitka. Dolna powierzchnia repusowana w motywy cęgowo- małżowinowej wstęgi i liście akantu na cienkich łodygach. Tło punktowane. Wokół centrum ornament z naprzemian dłuższych i krótszych "języków“ (tzw. zungenfriese). Górna powierzchnia elementu pozostawiona jako negatyw repusowanej płaszczyzny dolnej.
Kolec z talerzykiem u podstawy, służący do osadzenia świecy.

Świecznik wykonany jest ze srebra próby dwunastołutowej (750/1000), przyjętego we wrocławskich regulacjach cechowych. Oznaczony jest cechą miejską Wrocławia: głowa Św. Jana na misie, w wersji bitej w latach 1717-1719. Znak probierza miejskiego: litera B w negatywie używany był przez pełniącego tę funkcję Tobiasa Plackwitza Starszego w latach 1712-1721 (w okresie 1721-1727 zastąpiony B pozytywowym). Na profitkach znajduje się pruski znak kontrybucyjny z lat 1809-1812, wybijany na przedmiotach zwolnionych z wojennej rekwizycji.
[Jacek Witecki]

słowa kluczowe: akant (motyw dekoracyjny)  |  barok  |  dekoracja kwiatowa  |  dekoracja roślinna  |  kratka regencyjna (ornament)  |  ornament wstęgowy  |  rzemiosło artystyczne (dziedzina działalności)  |  uskrzydlona główka anielska  |  złotnictwo  |  złotnictwo niemieckie  |  złotnictwo śląskie

Powiązane (1):

PL | EN

Ustawienia prywatności (cookies)

Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Aby uzyskać więcej informacji i spersonalizować swoje preferencje, kliknij „Ustawienia”. W każdej chwili możesz zmienić swoje preferencje, a także cofnąć zgodę na używanie plików cookie na poniżej stronie.
Polityka prywatności (link otworzy się w nowym oknie)
*z wyjątkiem niezbędnych plików cookies do prawidłowego działania strony oraz realizacji obowiązków prawnych administratora
Przesuwając suwak w prawo aktywujesz konkretną zgodę. Przesuwając suwak w lewo wyłączasz taką zgodę.