Bach, Carl Daniel David Friedrich (1756-1829)

Urodzony w Poczdamie w 1756 roku, zmarł w 1829 roku we Wrocławiu. Malarz, rysownik, litograf, projektant ceramiki. Uczył się u A. Krügera w Poczdamie, a następnie u B.N. Lesueura w Berlinie. Od 1780 działał jako malarz w służbie Józefa Ossolińskiego w Warszawie, a od 1784 towarzyszył Janowi Potockiemu w jego podróżach po Holandii, Francji i Niemczech oraz przebywał dłuższy czas we Włoszech. W 1791, dzięki protekcji generała księcia Michała Kazimierza Ogińskiego, objął stanowisko dyrektora i nauczyciela rysunku w nowo utworzonej Kunstschule we Wrocławiu. Jego ważniejszymi uczniami byli rysownicy: Heinrich Mutzel (w latach 1822-1826, jednocześnie osobisty sekretarz Bacha), Ernst Wiedemann, Hillebrandt czy Johann Degotschon i Georg Maniak, związani z prószkowską manufakturą porcelany. W 1796, wspólnie z pisarzem C.F. Benkowitzem, wydawał czasopismo artystyczne "Der Torso" (ukazał się tylko jeden tom). Zainicjował i prowadził ogromne przedsięwzięcie inwentaryzatorskie - powstanie zespołu widoków Wrocławia i jego zabytków pod wspólnym tytułem Abbildungen der vorzüglichsten Althertümer und Denkmale der Stadt Breslau, an Bauwerken, Malereien, Bildhauerarbeiten und anderen Merkwürdigkeiten. Tworzył portrety, autoportrety, kompozycje historyczne i alegoryczne, a także projekty dla fabryk w Prószkowie i Bolesławcu.
[Ewa Halawa]

słowniki wzorcowe i inne

VIAF