Urodzony w 1720 roku w Wenecji, zmarł w 1780 roku w Warszawie. Wenecki malarz – pejzażysta i rytownik. Przydomek Canaletto pochodzi od nazwiska wuja i nauczyciela – Antonia Canala. Po studiach u tegoż, pod koniec roku 1741, Belotto wyjechał z Wenecji – przez Florencję i Lukkę – do Rzymu. Zanim wrócił do rodzinnego miasta, pracował między innymi w Mediolanie, Weronie i Brescii. W 1745 roku przebywał w Turynie na zaproszenie Karola Emanuela III. Po pobycie w Monachium (1745 ?) przyjechał w 1747 roku do Drezna, gdzie w następnym roku uzyskał tytuł malarza nadwornego, a w latach 1764–1766 prowadził wykłady z perspektywy na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. W Dreźnie przebywał do 1766 roku, poza okresem od końca 1758 do 1760 roku, który spędził w Wiedniu. Po pobycie w Petersburgu (1767 rok – zlecenie carycy Katarzyny) przyjechał w tym samym roku do Warszawy, gdzie został zaproszony na polski dwór jako malarz wedut. Od 1770 do śmierci w 1780 roku pełnił funkcję nadwornego malarz Stanisława Augusta Poniatowskiego. Autor malarskich widoków Drezna, Pirny, Wiednia i Warszawy; z których wiele wykonał też w dużych formatach w technice graficznej. Pierwsze ryciny pochodzą sprzed 1745 roku (sam rzadko sygnował swoje prace: Belloto, Belotto lub Beloto).
[Izabela Żak]
