Canova, Antonio (1757-1822)

Urodzony w Passagno koło Bassano w 1757, zmarł w 1822 w Wenecji. Włoski rzeźbiarz, czołowy przedstawiciel klasycyzmu. Przez współczesnych uważany za najwybitniejszego rzeźbiarza wszech czasów. W wieku 12 lat rozpoczął naukę u Giuseppe Torretta. Następnie studiował sztukę antyczną, której wpływy są wyraźnie widoczne w jego twórczości. Wenecki dyplomata Girolamo Zulian zatrudniał go do restauracji rzeźb antycznych. Od 1781 czynny głównie w Rzymie. Tworzył także w Wiedniu i Paryżu (1802). W 1810 został prezydentem Akademii św. Łukasza w Rzymie. Do najwybitniejszych dzieł Canovy zaliczyć należy nagrobki papieży Klemensa XIV (1783-1787) i Klemensa XIII (1787-1792), Amor i Psyche (1792), Trzy Gracje (1813-1816).
[Romuald Nowak]

słowniki wzorcowe i inne

GND ISNI ULAN VIAF