Malarz i rysownik. Syn także malarza Hansa Jacoba. Prawdopodobnie uczeń oraz współpracownik Michaela Willmanna. Prawa mistrzowskie uzyskał w 1698 roku we Wrocławiu. Ożenił się z Anną Elisabeth Lehmann, córką malarza miniatur Bernharda Josepha Lehmanna. Znany jako portrecista wrocławskiej arystokracji (m.in. Portret Johanna Sigismunda Haunolda, 1709). Jego portrety i inne prace zostały przełożone na język grafiki m.in. przez Johanna Tscherninga, Gabriela Spitzela, B. Strachowskiego czy Johanna Oertla. Pracował także na potrzeby kościołów (cykl z historią życia św. Norberta dla kościoła w Kamieńcu Ząbkowickim, 1711; Znalezienie Krzyża Świętego dla kościoła w Ziębicach; fresk w kaplicy bł. Czesława w kościele dominikanów we Wrocławiu, 1725 i in.). W 1706 wymieniony także jako wydawca.
[Ewa Houszka]
