Malczewski, Jacek (1854-1929)

Urodzony w 1854 w Radomiu, zmarł w 1929 w Krakowie. Wychowywał się we wsi Wielgie koło Radomia pod opieką Adolfa Dygasińskiego. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1872-1875) u Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki, w École des Beaux-Arts w Paryżu (1876-1877) u Ernesta Lehmana i ponownie w Szkole krakowskiej (1877-1879) u Matejki. Towarzyszył jako rysownik Karolowi Lanckorońskiemu w ekspedycji archeologicznej do Azji Mniejszej (1884- 1885). W latach 1885-1886 przebywał w Monachium (wyjechał tam ponownie w 1892), podróżował także do Włoch (1880, 1890, 1906). Wykładał w Akademii krakowskiej (1896-1900 i 1911-1921), od 1911 jako profesor. Należał do założycieli Towarzystwa "Sztuka" (1897) i Grupy Zero (1908). Lata 1914-1915 spędził w Wiedniu. W 1916 powrócił do Krakowa, skąd wyjeżdżał na dłużej w latach 1921-1926 do Lusławic i Charzewic koło Zakliczyna. We wczesnym okresie twórczości malował obrazy ukazujące popowstaniowe losy Polaków na Syberii oraz sceny fantastyczno-baśniowe. Począwszy od lat dziewięćdziesiątych tworzył kompozycje symboliczne o wątkach mitologiczno-fantastycznych i biblijnych, splatając je z tematami narodowymi, w których sięgał wielokrotnie do dzieł Juliusza Słowackiego. Malował liczne portrety, a także pejzaże.
[Ewa Houszka, Piotr Łukaszewicz]

miejsce urodzenia: