Wrankmore, William Colley (fl. 1836-1858)

Rytownik prawdopodobnie urodził się w 1812 roku w Londynie. W Anglii pracował niedługo, wyjechał na kontynent i większość swoich prac wykonał dla wydawców środkowoeuropejskich. Jego ryciny były zamieszczane w wydawnictwach okolicznościowych, pamiątkowych, jako ilustracje do dzieł literackich czy kalendarzy.

Prace Wrankmore'a po raz pierwszy pojawiają się w brytyjskich publikacjach w połowie lat 30. XIX wieku. Po 1838 roku grafik przeniósł się do Lipska, gdzie pracował dla Englische Kunst-Anstalt założonej przez jego rodaka Alberta Henry’ego Payne’a. Jego pierwsze prace opublikowane w Lipsku to prawdopodobnie ryciny według Georga Emanuela Opitza do dzieła Moritza Ferdinanda Smaltza "Erbauungs-Stunden für Jünglinge und Jungfrauen nach ihrem feierlichen Eintritte in die Mitte reiferer Christen" (1840) oraz pejzaże na podstawie Adriana Ludwiga Richtera do serii "Das malerische und romantische Deutschland" (1840-41).

Specjalizując się wcześniej w rycinach krajobrazowych i rodzajowych, w latach 40. XIX wieku Wrankmore coraz bardziej zwracał się ku portretom. W 1840 roku opublikował portret Fryderyka Wielkiego według Johanna Heinricha Ramberga, a w 1841 roku wielokrotnie reprodukowany portret kompozytora Feliksa Mendelssohna-Bartholdy’ego według Theodora Hildebrandta. Inne portrety to wizerunki pisarzy, np. Fredrika Bremera, oraz muzyków, m.in. Richarda Wagnera i Clary Schumann według C. Neumanna (obie ok. 1850). Wydaje się możliwe, że Wrankmore spędził trochę czasu w Pradze w latach 40. XIX w., gdy rytował wizerunki dwóch czeskich znanych postaci: poety i językoznawcy Josefa Jungmanna oraz okulisty Johanna Nepomuka Fischera, oba według Thaddausa Fr. Mayera, zamieszczone w praskim roczniku Libussa w 1847 roku.

Prace Wrankmore'a z lat 40. XIX wieku, wykonane w Lipsku, obejmowały również ilustracje biblijne, rytowane na podstawie dzieł Rafaela, Lodovica Cigoliego czy Johanna Friedricha Overbecka. Pod koniec tej dekady Wrankmore zaczął tworzyć ilustracje dla dzieci. Przez resztę swojej kariery prawdopodobnie pracował głównie na rynku książek dla dzieci, niektóre z nich zostały opublikowane przez wrocławskiego wydawcę Eduarda Trewendta.

Prace Wrankmore'a pojawiły się także w dwóch polskojęzycznych publikacjach: w 1857 roku w zebranych dziełach Jana Kochanowskiego znalazła się rycina z portretem poety autorstwa Wrankmore'a jako frontispis, a co najmniej jedna grafika – portret poety – znalazła się w wydaniu z 1858 roku zbioru dzieł Adama Mickiewicza "Pisma" (Warszawa, 1858).

Wrankmore'owi przypisywano angielskie tłumaczenia niemieckich dzieł, np. "Minny von Barnhelm" Gottholda Ephraima Lessinga (1858), "Guide for Travellers in Egypt and Adjacent Countries Subject to the Pasha" Moritza Buscha (1858) czy "The Galleries of Vienna" Adolfa Goerlinga (1861). Być może tłumacz jest tożsamy z rytownikiem lub jest jego synem.
[Ewa Halawa]