Zawidzka-Manteuffel, Wanda (1906-1994)

Studiowała w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1926-1931, zaliczając kursy od podstawowego w pracowni Miłosza Kotarbińskiego przez kolejne, między innymi w pracowniach graficznych Edmunda Bartłomiejczyka i Władysława Skoczylasa, pracowni ceramicznej u Karola Tichego i tkackiej prowadzonej przez Lucjana Kintopfa. W 1934 roku obroniła dyplom i została członkinią Koła Artystów Grafików Reklamowych. W 1935 roku otrzymała stypendium Funduszu Kultury Narodowej i kontynuowała naukę w Paryżu w szkole Paula Colina (1935–1937). Po II wojnie światowej była członkinią Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP), dołączyła także do Spółdzielni Artystów "Ład" i należała do Stowarzyszenia Artystów Ceramików "Keramos" (od 1974).

W pierwszych powojennych latach współpracowała z Wydziałem Wytwórczości, a następnie z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji i Instytutem Wzornictwa Przemysłowego. W okresie tym zrealizowała między innymi wspólnie z Haliną Jastrzębowską i Henrykiem Gaczyńskim projekty żyrandoli do obiektów publicznych; zaprojektowała jeden z pierwszych wprowadzonych do produkcji po 1945 roku zestawów naczyń użytkowych w szkle prasowanym w hucie "Ząbkowice" w Dąbrowie Górniczej (zestaw "Perełki"), tworzyła projekty szkieł użytkowych w hucie "Sudety" w Szczytnej. W latach 1964–1979 kierowała Ośrodkiem Wzorcującym w Hucie Szkła Gospodarczego "Irena" w Inowrocławiu. Jako przedstawiciel Związku Polskich Artystów Plastyków od 1959 roku była członkiem Komisji Selekcyjnych Przemysłu Szklarskiego.

W latach 50. realizowała swoje projekty w Zakładach Fajansu we Włocławku i projektowała tkaniny dla Spółdzielni Artystów "Ład". W okresie przedwojennym i tużpowojennym zajmowała się grafiką książkową, ilustrując głównie publikacje dla dzieci. W latach 70. w małej własnej pracowni ceramicznej przy ul. Walecznych w Warszawie realizowała drobne formy biżuteryjne i naczyniowe.
[Barbara Banaś]

słowniki wzorcowe i inne

GND VIAF