Szafa biblioteczna

Biblioteka o konstrukcji wieńcowo-stojakowej w formie dwudrzwiowej szafy, u dołu na wysokim cokole, zwieńczona trójkątnym szczytem. U dołu biblioteka wsparta na lekko wysuniętym do przodu cokole. Od frontu z dwiema narożnymi kolumnami, wspartymi na wysokim cokole, zwężającymi się ku górze i zwieńczonymi rzeźbionymi stylizowanymi korynckimi głowicami. Pomiędzy kolumnami dwuskrzydłowe drzwi w formie prostokątnych ram: w dolnej partii pełnych (do wysokości cokołów narożnych kolumn), a w górnej podzielonych dwiema szczeblinami na trzy oszklone kwatery. Boki płaskie. Biblioteka zwieńczona jest profilowanym gzymsem zdobionym na froncie kroksztynami i trójkątnym niskim naczółkiem. Wnętrze pomalowane (wtórnie), z trzema półkami wspartymi na zamontowanych (prawdopodobnie wtórnie) zębatkach.

Biblioteka często mylona z serwantką, była najpopularniejszym meblem w pierwszej połowie XIX wieku. Oba te meble służyły do eksponowania przechowywanych w nich przedmiotów. Biblioteki, w odróżnieniu od serwantek, nie miały luster zamontowanych w tylnych ściankach.
Opisana biblioteka - z typowymi dla meblarstwa berlińskiego cachami: architektoniczną formą przypominającą aedicule, zdobieniem kroksztynami gzymsu wieńczącego, konstrukcją wieńcowo-stojakową w korpusie mebla (podobnie popularna w tym ośrodku meblarskim była konstrukcja wieńcowa), czy wreszcie zastosowaniem forniru mahoniowego.
[Małgorzata Korżel-Kraśna]

słowa kluczowe: kolumna (część budowli)  |  meblarstwo (dziedzina działalności)  |  sztuka niemiecka