Widok rzymskiej świątyni z ok. 160 roku znajdującej się w okolicy Via Appia (po wzniesieniu Murów Aureliańskich budynek znalazł się poza nimi, za bramą San Sebastiano, zwaną też Porta Appia), w obrębie kompleksu budynków wzniesionych przez Heroda Attyka dla upamiętnienia jego zmarłej żony Annii Regilli. (Herod Attyk, ur. 101, zm. 177/179 – filozof sofista i polityk, konsul w 143 roku).

Świątynia była prawdopodobnie poświęcona Cererze (we wnętrzu znajdowały się przedstawienia tej bogini), w której rytach uczestniczyła Annia Regilla. Budynek przystosowany być może już w VI wieku do kultu chrześcijańskiego i poświęcony św. Urbanowi I, papieżowi (w latach 222–230), któremu przypisuje się wiele nawróceń, m.in. św. Cecylii (nie jest wykluczone, że w średniowieczu był on mylony z biskupem Urbanem, który widnieje w dokumentach dotyczących nawrócenia św. Cecylii). Kościół, w którego wnętrzu zachowały się freski z 1. ćwierci XI wieku, największych prac rekonstrukcyjnych doczekał się za czasów papieża Urbana VIII z rodu Barberinich, w roku 1634. Nieco wcześniej, w 1616 roku, odkryto w krypcie świątyni ołtarz z inskrypcją w języku greckim, poświęconą Bachusowi, co dało asumpt do łączenia budowli z tym antycznym bogiem.

Interesujące jest, że kościół chrześcijański zachował pewne elementy symboliki mitologicznej dawnej świątyni – Cerera / Ceres (gr. Demeter) była boginią ziemi uprawnej i patronką urodzajów, Bachus (gr. Dionizos) – bogiem wina i winnej latorośli, natomiast św. Urban I uznawany jest za opiekuna właścicieli winnic, winnej latorośli i ogrodów, a w jego dzień (19 maja) błogosławiono pola.

Zob.: wnętrze świątyni Bachusa MNWr VII-2147 i inne ujęcie świątyni MNWr VII-16536.

Pochodzi prawdopodobnie z cyklu Vedute di Roma.
[Izabela Żak]

Świątynia Bachusa w Rzymie, obecnie kościół św. Urbana (Tempio di Bacco oggi S. Urbano)

Ustawienia prywatności (cookies)

Niezbędne (2)

Statystyka (4)

Funkcjonalne (2)