Portret Carla Gottharda Langhansa

Carl Gotthard Langhans (1732-1808), architekt, ojciec Carla Ferdinanda, od 1775 naczelny budowniczy Wrocławia i inspektor budowlany dla Śląska. Wybitny przedstawiciel klasycyzmu, projektant wielu budowli kościelnych i świeckich we Wrocławiu (m.in. pałace Hatzfeldtów, Pachalych, przebudowa pałacu królewskiego), a także w Brzegu, Kluczborku, Sycowie, Wałbrzychu i Głogowie. Od 1786 mieszkał i pracował jako naczelny architekt w Berlinie, gdzie zaprojektował m.in. swe najsłynniejsze dzieło – Bramę Brandenburską (1789-1794).

Portret jest malarską transpozycją marmurowego popiersia nieznanego rzeźbiarza, które znajdowało się przed ostatnią wojną (podarowane ok. 1913 przez rodzinę Langhansów) w Architekturmuseum der Technischen Hochschule w Berlinie-Charlottenburgu, "uzupełnioną" o strój – ciemnobłękitny robe de chambre, pod którym rozpięta pod szyją biała koszula. Ten pastelowy wizerunek stał się z kolei wzorem dla współczesnego polskiego rzeźbiarza, Ryszarda Gluzy, który wykonał w 1998 popiersie Langhansa do galerii sławnych wrocławian w Sali Mieszczańskiej ratusza. Inny portret, rysunek nieznanego autora ze zbiorów rodziny Langhansów, przedstawiający artystę w podeszłym wieku (popiersie w prawym profilu, owal) reproduje Hinrichs 1909, tabl. I.
[Ewa Houszka]

osoba przedstawiona: Langhans, Carl Gotthard (1732-1808) – architekt

słowa kluczowe: architekt / budowniczy (zawód)  |  malarstwo (sztuki plastyczne)  |  malarstwo niemieckie  |  malarstwo śląskie  |  mężczyzna  |  portret męski  |  Śląskie Muzeum Rzemiosła Artystycznego i Starożytności (Wrocław) / Schlesisches Museum für Kunstgewerbe und Altertümer (Breslau)