Tarcza trumienna z herbem von Rechenberg

Tarcza okrągła o wypukłej powierzchni tarczy herbowej, wycięta i wyrepusowana w blasze miedzianej, malowana na błękitno, obramowana dwoma zielonymi półwałkami, zewnętrznym i wewnętrznym, które wraz z otokiem pomiędzy nimi symbolizują wieniec; zewnętrzna krawędź prosta. W czerwonym polu tarczy herbowej czarna barania głowa ze złotymi rogami, w prawo. W klejnocie nad złotym hełmem prętowym w złotej koronie pół wspiętego barana czarnego ze złotymi rogami, w prawo. Labry czarno-złote. Po obu stronach klejnotu złote litery d. - V. R. W otoku, pomiędzy półwałkami trzy duże, okrągłe otwory montażowe (śr. 0,65 cm).

Tworzy zespól z tarczami MNWr XV-269, XV- 270, XV-272, XV-273.

Von Rechenberg, stary ród śląski i saski. Pochodzili z Rechenberg koło Frauenstei (Saksonia), na Śląsku w księstwie głogowskim obecni już w XIII w., spokrewnieni z Haugwitzami (w godle także głowa barana). Posiadali dobra pod Głogowem i Krosnem, Przemków, Tarnów Jezierny i Bytom, Kliczków (1391), dobra w Górnych Łużycach, w okolicach Świdnicy, zamek Radosna (Freudenburg) z miasteczkiem Mieroszów (Friedland). Borów Wielki (Grossenborau), powiat Nowa Sól, w XV-XVII w. własność Rechenbergów, w XV w. posiadał go Klemens (Clemens), który był jego wójtem, syn Henryka (Heinrich) II (1369-1391), właściciela Radosna i Mieroszowa, który zbudował rodową siedzibę w Borowie Polskim (Windischborau) koło Nowego Miasteczka, w pobliżu Borowa Wielkiego. Większość śląskich Rechenbergów wymarła w 1. połowie XVII w., w 1649 roku borowskie posiadłości Rechenbergów odziedziczyli czescy jezuici.
[Tadeusz Fercowicz]

słowa kluczowe: baran / baranek (zwierzę)  |  hełm heraldyczny (heraldyka)  |  herb rodowy  |  korona  |  Rechenberg (herb)  |  rzemiosło artystyczne (dziedzina działalności)