Figura Andromedy

Na owalnym płaskim cokole figura stojącej kobiety przypiętej łańcuchami do pnia drzewa; postać przechylona na lewo, wsparta na lewej nodze, prawa ugięta w kolanie; prawa ręka uniesiona ku górze, przypięta do konara, lewą podtrzymuje osłaniającą ją tkaninę; włosy spięte opaską.

Najpełniejszy przegląd plastyki prószkowskiej znajduje się w artykule Anny Ziomeckiej. Autorka grupuje figurki tematycznie. Andromedę umieszcza pośród przedstawień mitologicznych. Zachowane przykłady z tego zespołu są dosyć jednorodne pod względem opracowania artystycznego i wykazują spore podobieństwa do pierwowzorów rzeźbiarskich.

Przedstawienie Andromedy być może było wzorowane na znanym, powielanym w grafikach, obrazie Giorgia Vasariego Perseusz i Andromeda z 1570 roku (dziś w zbiorach Palazzo Vecchio we Florencji), na którym kobieta ujęta jest w kontrapoście, z ręką uniesioną ku górze, przypiętą łańcuchem do skały; łańcuchy krępują nogi w kostkach. Prószkowska bogini przypięta do drzewa, niezgodnie zresztą z mitem, upodabnia się do nimfy Dafne. Cała rzeźba jest mocno rozczłonkowana, w barokowym jeszcze guście, a postać przedstawiona z przesadną, teatralną gestykulacją. Wrocławski obiekt jest niemalowany; grube cynowe szkliwo niekiedy wręcz podkreśla techniczne niedociągnięcia i niedoskonałości warsztatowe (na przykład błędy anatomiczne).
[Jolanta Sozańska]

słowa kluczowe: Andromeda (mitol.)  |  ceramika  |  sztuka śląska