Jadwiga

Jadwiga, najmłodsza córka Ludwika Węgierskiego, królowa Węgier oraz Polski. Jako samodzielna władczyni Polski funkcjonowała od 1384 do 1386 roku na mocy układu zawartego przez jej ojca w Koszycach. Na podstawie unii polsko-litewskiej zawartej w 1385 roku w Krewie królowa poślubiła księcia Litwy, Władysława Jagiełłę. W 1387 roku podczas wyprawy na Ruś Czerwoną Jadwiga objęła tam władzę, tym samym przyłączając te ziemie do Polski. Królowa podczas swojego panowania dążyła do załagodzenia konfliktu miedzy Polską a Krzyżakami.

Matejko swoją wizję królowej oparł w pierwszej kolejności na analizie jej szczątków, której dokonano w trakcie otwarcia grobu Jadwigi w katedrze wawelskiej w 1887 roku. Pomiary wskazywały na to, że była ona bardzo postawną kobietą. Drugim źródłem były studia rysunkowe odcisków pieczęci z archiwów na Wawelu i klasztorze Dominikanów w Krakowie. Niezwykle istotnym atrybutem, w które Matejko wyposażył królową, jest wysokie berło zwieńczone koroną z liliami andegaweńskimi – przedstawienie to stanowi luźną aluzję do berła rektorskiego Akademii Krakowskiej, zwanego berłem królowej Jadwigi. Berło oraz księga, na której królowa opiera dłoń, symbolizują opiekę oraz wsparcie ze strony władczyni nad Akademią Krakowską.
[Natalia Sienkiewicz]

osoba przedstawiona: św. Jadwiga Andegaweńska (ca 1373-1399) – królowa Polski

słowa kluczowe: król Polski  |  Okręgowa Galeria Obrazów we Lwowie (instytucja)  |  poczet królów polskich Jana Matejki  |  polonica  |  rysunek polski  |  sztuka polska