Dwunasta karta z teki graficznej "Stary Wrocław", opracowanej na podstawie rysunków wykonanych na polecenie Carla Daniela Davida Friedricha Bacha, pierwszego dyrektora Prowincjalnej Szkoły Sztuk we Wrocławiu przez jego trzech uczniów: Heinricha Mützla, Heinricha Hillebrandta oraz Ernsta Wiedemanna w latach 1823-1828.

Grafika ukazuje ul. Oławską we Wrocławiu. Widoczny na kompozycji łuk przerzucony w poprzek ul. Oławskiej (tzw. Schwibbogen) znajdował się w pobliżu Ślepego Zaułka (Am Seidenbeutel) i dzielił tę ulicę na część wewnetrzną (tzn. Oławską Wielką) i zewnętrzną (tzw. Oławską Małą). Należał do założenia wewnętrznej Bramy Oławskiej w systemie najstarszych umocnień obronnych Starego Miasta i powstał, jak podaje literatura, w 1297 roku, co nie jest jednak poparte źródłami. Istniał do połowy XIX w. Podobne założenie znajdowało się również w zachodniej części miasta, przy Bramie Mikołajskiej.

Na pierwszym planie po lewej dom z fryzem palmetkowym, ok. 1800, po prawej budynek z trójkątnym szczytem od strony bocznej, z dobudowaną mansardą i wystającym poza gzyms rzygaczem, stanowią kulisy całego przedstawienia. Ulica Oławska, przerwana wlotami ulic Biskupiej, Łaciarskiej i Szewskiej, prowadzi do Rynku, na którego narożniku widać attykę domu Pod Złotą Koroną. Zamknięcie widoku tworzą dwie szczytowe kamienice zachodniej pierzei rynkowej (nr 11 i 10), które później ustąpiły miejsca kamienicy na rogu Rynku i pl. Solnego, zastąpionej w 1931 roku wieżowcem Miejskiej Kasy Oszczędności. Widoczny jest także langhansowski budynek odwachu.

Zwracają uwagę latarnie umieszczone na elewacjach kamienic, a także zawieszone nad ulicą na łańcuchach. Były to latarnie typu Reverbere (na rafinowany olej), zainstalowane w mieście w liczbie 241 w styczniu 1826 roku, kilka lat później zastąpione latarniami gazowymi. Na całej szerokości ulicy (brak trotuarów) panuje duży ruch: liczni przechodnie pojedynczo i w grupach, jeźdźcy, wozy naładowane towarem i karety, a także psy, które Mützel chętnie wprowadzał w swoich sztafażach. Po prawej przy arkadzie, w zakątku między dwoma domami drewniany sklepik kryty dachówką.
[Ewa Halawa, Aurelia Zduńczyk]