Indeks Twórców

Dawny ratusz na Nowym Mieście oraz kościół Bernardynów

autor: Angerer, Ludwig (fl. ca 1849)

autor wzoru: Mützel, Heinrich Julius Adam (1797-1868)

autor pomysłu: Bach, Carl Daniel David Friedrich (1756-1829)

datowanie: 1910

miejsce wydania: Wrocław (pow. Wrocław; woj. dolnośląskie), Dolny Śląsk

rodzaj: grafika, album

materiał: papier

technika: heliograwiura

wymiary: odcisk płyty wys. 235 x szer. 415 mm, arkusz 420 x 530 mm

sygnatura:

Prawy górny róg: L. Angerer, Berlin. heliogr.
Po lewej, pod widokiem ratusza: Carl Bach dirig[it], Heinrich Mützel deline[avit] 1827
Obok, po lewej, pod widokiem kościoła Bernardynów: Carl Bach dirig[it], H. Mützel delineavit

napis:

Grafiki podpisane, poniżej widoku ratusza: Das ehemalige Rathaus der Neustadt.
Po prawej, pod widokiem kościoła: Die St. Bernardiner- Kirche in der Neustadt
Po lewej, ponad widokiem ratusza: VIa
Po lewej, ponad widokiem kościoła: VIb,

do 1945

Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych, Wrocław / Schlesisches Museum der bildenden Künste,

Wrocław (pow. Wrocław; woj. dolnośląskie),

własność

do 2008

Biblioteka Muzeum Narodowego we Wrocławiu,

Wrocław (pow. Wrocław; woj. dolnośląskie),

własność

Ikonografia Wrocławia. Grafika, red. Piotr Łukaszewicz, t. 1, Wrocław 2008, s. 335, kat. 656

pochodzenie: 2008, przekaz

poza ekspozycją

Muzeum Narodowe we Wrocławiu Dział Grafiki XVI–XIX w.

numer inwentarza: MNWr VII-17273/6

prawa autorskie do obiektu: DOMENA PUBLICZNA

permalink: https://muzeumcyfrowe.mnwr.pl/obiekt/p/mnwr_vii-17273+6

Szósta karta z teki graficznej "Stary Wrocław", opracowanej na podstawie rysunków wykonanych na polecenie Carla Daniela Davida Friedricha Bacha, pierwszego dyrektora Prowincjalnej Szkoły Sztuk we Wrocławiu przez jego trzech uczniów: Heinricha Mützla, Heinricha Hillebrandta oraz Ernsta Wiedemanna w latach 1823-1828. Grafika ukazuje dawny ratusz na Nowym Mieście (po lewej) oraz kościół Bernardynów, tamże.

Kamienica gotycka, nazywana ratuszem nowomiejskim, służyła władzy sądowo-policyjnej do ostatniej ćwierci XV wieku lub nawet nieco dłużej. Przebudowana w związku ze zmianą funkcji w pierwszej połowie XVI wieku lub z przyczyny pożaru w 1517 roku. Potem stała się domem czynszowym (na elewacji autor utrwalił ślady kolejnych przebudów). Rozebrana została w 1869 lub według innych źródeł w 1876 roku. Na jej miejscu powstał nowy budynek. Znajdowała się na rogu dawnej ul. Polskiej i ul. Frycza Modrzewskiego.

Widok z ul. Bernardyńskiej na kościół z kaplicą św. Jana Kapistrana, wieżą i fasadą zachodnią z późnobarokowym, klasycyzującym szczytem z 1780 roku. Po prawej, wzdłuż ulicy mur klasztorny z ostrołuczną bramą, pod pulpitowym daszkiem stągwie z wodą (podobny sprzęt przeciwpożarowy instalowano już w 1794 roku w wielu punktach miasta, docelowo miało być 262 takich stągwi). W oddali gotycki dom ze szczytem dekorowanym blendami, prawdopodobnie narożny z ul. Szeroką (obecnie Purkyniego).
[Ewa Halawa, Aurelia Zduńczyk]