Ruiny Przedmieść Pirnańskich w Dreźnie

Ostatnie z graficznych przedstawień Drezna Bernardo Bellotto zadedykował Franciszkowi Ksaweremu Wettynowi, synowi swego zmarłego mecenasa. Po śmierci Augusta III (1696–1763) młody książę pełnił w latach 1763–1768 funkcję naczelnego administratora Elektoratu Saksonii, tak też został określony w podpisie ryciny. Śmierć mecenasa artysty spowodowała, że w rok po odbiciu omawianej grafiki Bellotto przeniósł się do Warszawy na dwór króla Stanisława Augusta.

Rycina stanowiąca niejako pendant do wcześniejszego widoku – ruin drezdeńskiego kościoła Świętego Krzyża – w niezwykle symboliczny sposób zdaje się wyznaczać koniec jakże pomyślnego, płodnego okresu w życiu twórcy, przerwanego przez tragiczne w skutkach działania wojny siedmioletniej oraz śmierć wieloletniego protektora i głównego zleceniodawcy – Augusta III. Pokaleczone fasady i szczyty jeszcze kilka lat temu imponujących pałaców skontrastowane zostały z majestatycznymi obłokami rozpostartymi na przestrzeni nieba. Krzewy porastające ruiny i stado owiec wśrod gruzów przekonują widza, że natura jako pierwsza, niezmienna w swym majestacie i cyklicznym rytmie pór roku, odradza się do nowego życia. Za jej przykładem uczynić to muszą powracający do Drezna mieszkańcy, którym mierzyć się przyjdzie z niełatwym zadaniem odbudowy miast. W centrum kompozycji widzimy samotną postać przygarbionego mężczyzny, odcinającą się od pustki otaczających go ruin. W odniesieniu do okoliczności, w jakich powstało dzieło, postać ta staje się symbolem tragicznego losu artysty i zrujnowanego miasta.
[Aurelia Zduńczyk]

słowa kluczowe: Drezno (Niemcy)  |  grafika niemiecka  |  grafika włoska  |  miasto  |  panorama miejscowości  |  ruina (archit.)  |  sztuka niemiecka  |  weduta  |  widoki Niemiec